കാവാലം ബാലചന്ദ്രൻ
ബൃഹദാഖ്യാനവിമുഖരാണു പുതു കവികൾ. കുറുകിത്തിടം വച്ച്‌, താളവൃത്തസംബന്ധിയായ അളവുകളും അയവുകളും ഉപേക്ഷിച്ച്‌, സൂക്ഷ്മവും സ്വതന്ത്രവുമാകാൻ ബദ്ധശ്രദ്ധമായിരിക്കുന്നു പുതിയ കവിത എന്ന അവകാശവാദം നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്‌. കവിത അതിന്റെ ഗേയജനകീയതയിൽ നിന്നകന്നുപോയിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞു നാം അംഗീകരിച്ചിട്ടു ള്ളതാകുന്നു. |
| പറയാതിരുന്നത് നാസർ ഇബ്രാഹിം ബി.ബുക്സ് വില |
 |
| നാസർ ഇബ്രാഹിം |
കവിതയെഴുതിയാൽ പോരാ, അതിനു മാർക്കറ്റുണ്ടാക്കിയെടുക്കാൻ പല കളികളും കളിക്കുകയും വേണം പുതിയ കവി എന്നു വന്നിരിക്കുന്നു. എസ്‌.എം.എസ്സിലൂടെ നല്ല രചനകൾ തിരഞ്ഞെടുത്തുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്
വളരെയൊന്നും അറിയപ്പെടാത്ത ചില യുവകവികളുടെ കവിതകൾ എന്നെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. അതിൽ ഒരാളാണു നാസർ ഇബ്രാഹിം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ 'പറയാതിരുന്നത്' എന്ന സമാഹാരത്തിലേക്കു കടക്കുമ്പോൾ മലയാളകവിതയെക്കുറിച്ച്‌ ഞാൻ ആലോചിച്ചു പോയതാണ്‌ മുകളിൽ കുറിച്ചതു.
നിഷേധിക്കാനാവാത്തവണ്ണം പുതുകവിതയുടെ സാന്നിദ്ധ്യം വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന കവിതാസമാഹാരമാണിത്‌. പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ഉപഹാസമെന്നു പോലും തോന്നിപ്പിക്കുന്ന വരികൾ ഇതിലുണ്ട്‌. പക്ഷേ, അവയൊക്കെ ആത്യന്തികമായി ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ദിവ്യവ്യസനങ്ങളെ ആത്മാവിലൂറിയ ജീവജലം തൊട്ടാണു കവി എഴുതിയിരിക്കുന്നതെന്നു സൂക്ഷ്മവായനയിൽ മനസ്സിലാവും. ഹൃദ്യമായ ഒട്ടേറെ കൽപനകളും അനിതരസാധാരണമായ ബിംബങ്ങളും ആത്മാംശങ്ങളുടെ വല്ലാതെ നനഞ്ഞ ചേരുവകളും വശ്യവും സവിശേഷവുമായ പദസങ്കലനങ്ങളും ഒക്കെക്കൊണ്ട്‌ അനുവാചകനെ ഈ ചെറുകവിതകൾ ആകർഷിച്ചെടുക്കുമെന്നു ഞാൻ കരുതുന്നു.ആഴത്തിലുള്ള ഒരു ജീവിതദർശനം ഉരുവംകൊണ്ടുവരുന്നതിന്റെ സൂക്ഷ്മരേഖകൾ ഞാൻ ഈ കവിതകളിൽ ചിലവയിലെങ്കിലും കാണുന്നുണ്ട്‌. നമുക്കു കവിതകളിലേക്കു കടക്കാം.
സേൻബുദ്ധിസ്റ്റുകളുടെ ധ്യാനാത്മകങ്ങളായ 'ഹൈക്കു'കളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നതാണ്‌ നാസറിന്റെ രചനകളിൽ പലതും.വൃത്തനിബദ്ധമോ ഗേയസുഭഗമോ അല്ല ഈ കവിതകൾ.
പക്ഷേ,ജീവിതത്തിന്റെ അഗാധമായ താളം ഇതിലെ എല്ലാ കവിതകൾക്കുമുണ്ട്‌. ഒത്തിരി നനഞ്ഞ ആന്തരികതയുടെ പശിമയുള്ള വാക്കുകളിലാണ്‌ നാസർ സ്വയം തുറന്നുവയ്ക്കുന്നത്‌.
ഉള്ളിലുള്ളതു മുഴുവൻ
പകർത്തിവയ്ക്കാൻ
നോക്കുമ്പോൾ
നനഞ്ഞ തീരത്തെ
ചിന്നിയ ചിപ്പിക്കുള്ളിൽ
കടൽ അവശേഷിപ്പിച്ച
ഒരു കുമിള
പൊട്ടിപ്പോകുന്നു..... (പകർത്തൽ) എന്നു നാസർ എഴുതുന്നു. സ്വയം പകർത്താനിരിക്കുമ്പോൾ, നനഞ്ഞ തീരത്തെ ചിന്നിയ ചിപ്പിയായി
മനസ്സു മാറുന്നതും കടൽ അതിൽ അവശേഷിപ്പിച്ചതു ഒരു നീർക്കുമിള മാത്രമായിരുന്നുവേന്നും ആ നീർക്കുമിള ഒരുപക്ഷേ, ഒരു പ്രണയത്തിന്റെ അല്ലെങ്കിൽ, മറ്റൊരു സ്നേഹത്തിന്റെ നൈമിഷികമായ തിളക്കമായിരുന്നെന്നും നീർക്കുമിളപൊട്ടിപ്പോയാലും ജീവിതത്തിന്റെ മഹാസാഗരം അവിടെത്തന്നെ അലതല്ലിയവശേഷിക്കുമെന്നും ഒക്കെ ധ്വനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്‌ ഈ കവിത ഭാവുകഹൃദയത്തിൽ തൊടുന്നു.എത്ര കുമിളകൾ പൊട്ടിയാലും - എത്ര സ്വപ്നങ്ങൾ കത്തിയമർന്നാ ലും-ആ കടൽ, മാനവജീവിതമെന്ന മഹാവാരിധി,നിലനിൽക്കുമെന്ന സത്യത്തെ അതിശക്തമായി ഈ വരികൾ വ്യഞ്ജിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്‌. സ്വയം തുറന്നുവയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു കവി അനുഭവിച്ചേക്കാവുന്ന അന്തസ്സംഘർഷത്തിലോ ദിവ്യവ്യസനത്തിലോ മറ്റൊരു വായനയുടെ വിരലൂന്നിയേക്കാം. ഇതിലെ ബിംബങ്ങൾ ബഹുസൊ‍ാചകത്വം (ുഹൗ‍ൃശശെഴിമശ്‍ി) വഹിക്കുന്നതായി നമുക്കനുഭവപ്പെടുന്നു. എഴുതിക്കഴിയുന്നിടത്താണു യഥാർത്ഥ കവിത തുടങ്ങുന്നത്‌ എന്നു പറയുന്നതാവും ശരി. അതല്ലെങ്കിൽ സാർത്തൃ പറഞ്ഞതുപോലെ സാഹിത്യത്തിന്റെ ്യ്‌വേലശെ‍െ ഭാവു കഹൃദയത്തിലാണു സംഭവിക്കുന്നതെന്നു ചുരുക്കാം. ബാഷോ മസുവോയുടെ മധുരവും അഗാധവുമായ ഒരു ഹൈക്കുവാണ്‌ ഓർമ്മയിലെത്തുന്നത്‌.
"ചെറിമരത്തോടു ഞാൻ ചോദിച്ചു
ദൈവത്തെക്കുറിച്ചെന്നോടു പറയുമോ ?
അതു നിറയെപ്പൂവിട്ടു." ഇതിലും മഹത്തായ,ആഹ്ലാദകരമായ ഒരു ദൈവസങ്കൽപം ഞാനിതുവരെ വായിച്ചിട്ടില്ല. കവിത ഇങ്ങനെയാണു കവിയിൽ നിന്നു വാർന്നുവീഴുന്നതെങ്കിൽ ലോകം അവസാനിച്ചുകഴിഞ്ഞും അതു നിലനിൽക്കും!
യുവത്വത്തിന്റെ ഭാവതാരള്യം ആരചിക്കുന്ന ഹൃദ്യമായ വരികൾ നാസർ എഴുതിയിരിക്കുന്നതു നോക്കുക:
ആകാശം കാണാതെ
എന്നിട്ടും
പെറ്റുപെരുകാതെ
ഒരു മയിൽപ്പീലിത്തുണ്ട്‌
അനന്തനീലിമയിൽ
വിരിഞ്ഞ മഴവില്ലിനെ
ഉടഞ്ഞ
കുപ്പിവളപ്പൊട്ടുകളിൽ
കോറിയിടുന്നുണ്ട്‌.
വർണ്ണമനോഹരമായ കാഴ്ചയുടെ സൊ‍ാചകങ്ങളിലെഴുതിയ പ്രണയകഥയാണിത്‌ എന്നു ഞാൻ പറയണമോ ?അതിഭാവുകത്വം തീണ്ടാതെ, വശ്യമായി ഇത്രയും ലളിതസുന്ദരമായി പ്രണയകഥ പറയാനാവുമെങ്കിൽ അതു പറയേണ്ടതു പുതുകവിതയുടെ ഇത്തരം ശീലുകളിൽ തന്നെയാവണം എന്നു ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചുപോവുകയാണ്‌. ഈ വരികളിലെ പ്രണയം ഒച്ചപ്പെടാത്തത്താണ്‌.
ഗൃഹാതുരമാ
കവിതയും ഹാസ്യവും പരസ്പരം എത്രമാത്രം ചേരുമെന്നാലോചിച്ചുനോക്കിയപ്പോൾ തീരെ ചേരില്ല എന്നാണുത്തരം ലഭിച്ചതു. ഹാസ്യം പക്ഷേ, ഇരുണ്ടു രോഷാകുലമായി ആക്ഷേപമായി പുറത്തുവരാറുണ്ട്‌. സഹതാപാർദ്രമായ തലോടൽ കൊണ്ട്‌ ആക്ഷേപത്തെ മറികടക്കാൻ കഴിയാതിരിക്കുന്നപക്ഷം അത്‌ ഉത്തമസാഹിത്യത്തിന്റെ പന്തിയിലിരുത്താൻ യോഗ്യമല്ലെന്ന നിരീക്ഷണമുണ്ട്‌.* ചിരിയുണർത്തുന്ന ഒരു ചെറുകവിതയാണ്‌ നാസറിന്റെ 'മണിയറ.'വെറുതെ വായിച്ചുപോകാനും ഉള്ളിലൊന്നൂറിച്ചിരിക്കാനുമേ ഈ കവിത ഉപയോഗിക്കാനാവൂ എന്നു പറഞ്ഞാൽ,അതിൽ കവിഞ്ഞ ലക്ഷ്യമൊന്നും ഇതിനില്ലെന്നു രചയിതാവു തന്നെ കുമ്പസാരിച്ചുവേന്നു വരാം. വരികൾ ഇങ്ങനെ:
ഒറ്റുകാശിന്റെ
കിലുക്കത്തിൽ
മണിയറ
അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി.
നേരത്തേ തന്നെ
പടിയിറങ്ങിപ്പോയ
നാണം
മുറിയുടെ സാക്ഷയിടാൻ
മറന്നിരുന്നു.
ഈ വരികൾ ഉൽപാദിപ്പിക്കുന്ന ചിരി നിർദ്ദോഷമാണെന്നു തോന്നുന്നു.പക്ഷേ,'ഒറ്റു കാശു' കടന്നുവരുമ്പോൾ വിമർശനത്തിന്റ മുള്ളുകൾ തലനീട്ടുന്നതായി തോന്നാം.
ബാഷോ മസുവോയുടെയും കോബയാഷി ഇസ്സയുടെയും ഒക്കെ ഹൈക്കുരചനകൾ പോലെ ഹൃദ്യവും ദൃഢതരവും ദാർശനികവുമായ ഒരു രച ന നാസറിന്റേതായി ഈ സമാഹാരത്തിലുണ്ട്‌. അതിന്റെ ശീർഷകം അതിപ്രധാനമാണ്‌. കാരണം അതു ചേർത്തു വായിക്കാതെ കവിത പൂർണ്ണമാവില്ല. 'വാപ്പ' എന്നാണു കവിതാശീർഷകം. വാപ്പ
നേർവാക്കിന്റെ
ഉപ്പിനു വേണ്ടി
മരുഭൂമി ഒറ്റയ്ക്കു താണ്ടി.
ഇതിനെ വിടർത്തിയെടുത്തുംവ്യാഖ്യാനിച്
വഷളാക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ല.
നാനാവിഷയങ്ങളിൽ നാസർ ഇബ്രാഹിം കൈവയ്ക്കുന്നുണ്ട്‌.
കുന്നുകൂട്ടിവച്ച
ആയുധങ്ങളുടെ
നിഗോ‍ൂഢഭാഷ കേട്ട്‌
ഭൂമി
അനുനിമിഷം
കരിക്കട്ടയായി
പരിണമിച്ചു
കൊണ്ടിരിക്കുന്നു....എന്നെഴു
തുടച്ചുനീക്കപ്പെടുന്ന
ജനതയുടെ
അടഞ്ഞ തൊണ്ടയിലെ
മെലിഞ്ഞ നിശ്വാസമാണ്‌
എന്റെ കവിത.
കുഴിമാടത്തിനു മീതെ
പെയ്തുനിറയുന്ന മഴയ്ക്ക്‌
ദൈവവിലാപത്തിന്റെ
മുഖഛായയുണ്ട്‌. എന്നെഴുതിക്കൊണ്ടു മഴയ്ക്കു ദൈവവിലാപവുമായി പാരസ്പര്യം നൽകുന്നു.
ഇടാതെപോയ
അളവ്‌
ഒരിക്കലും പാകമാകാത്ത
ഒരു കുഞ്ഞുടുപ്പ്‌
എന്നുമന്റെ
കണ്ണീരിനെപൊതിഞ്ഞുവച്ചു...
എന്നു കവിത കുറിച്ചുകൊണ്ടു ബാല്യത്തിന്റെ ഒളിച്ചുവച്ച കണ്ണുനീർ അനുവാചകനിലേക്കു പെയ്യുന്നു. വേട്ടയാടപ്പെടുന്നവന്റെ നിസ്സഹായതയ്ക്കു ചരിത്രത്തോളം തന്നെ പഴക്കമുണ്ടെന്നും അതുകൊണ്ടാണു ചരിത്രത്തിലെ സമവാക്യങ്ങൾ വളഞ്ഞുതന്നെയിരിക്കുന്നതെന്നും എഴുതി ചരിത്രത്തിൽ കവി ഇടപെടുന്നു. 'ക്ലാസ്സുമുറികളിൽ തങ്ങി നിൽക്കുന്ന നനുത്ത ഗന്ധം തുറക്കാൻ മറന്നു പോയ പുസ്തകത്തിലെ എഴുതാൻ വിട്ടുപോയ അവസാനവരിയെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു' എന്നെഴുതി (എഴുതാത്ത വരി) വല്ലാത്ത ഒരു ഗൃഹാതുരത്വം ഈ കവി ചിലപ്പോൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കുന്നു .'തിരയടങ്ങിയ കടൽ ഒരുനാൾ എന്റെ മൗനത്തിലേക്കു ചേക്കേറു'മെന്നെഴുതി സ്വന്തം മൗനത്തിലൊരു കടലിരമ്പുന്നുണ്ടെന്നു പറയുന്നതോടൊപ്പം തന്റെ മൗനത്തിനു കടലിന്റെ ആഴമുണ്ടെന്നു കൂടി ധ്വനിപ്പിക്കുന്നു.'നോക്കുന്
ചുരുക്കത്തിൽ, നാനാവിഷയങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോഴും നാസർ കയ്യടക്കത്തോടെ കവിതയെഴുതുന്നു. യത്തവാക്കായി നിലകൊള്ളുന്നു. ഭൂമിയുടെ പച്ചപ്പുകളെ സ്നേഹിക്കുന്നു.ഗൃഹാതുരനാകുന്നു
ചില കവിതകൾ സ്വയം വെളിവാക്കാൻ പ്രാപ്തമല്ലാതെ നിൽക്കുന്നതായി എനിക്കു തോന്നുന്നു. അവയുടെ മീതെ ധ്യാനാത്മകമായി അടയിരുന്നാൽ ചിലപ്പോൾ ഭാവുകനിലേക്കു പകരാൻപാകത്തിൽ അവ വിരിഞ്ഞു കിട്ടുമെന്നു തന്നെ ഞാൻ കരുതുന്നു. ചെറുപ്പത്തിന്റെ സഹചാരിയായ അനവധാനത നാസർ കൈവെടിയുകയും മനസ്സു കൂടുതൽ ഏകാഗ്രമാക്കി ജീവിതമെഴുത്തു തുടരുകയും ചെയ്യേണ്ടതാണെന്നു നാസ്സറിനെ ഓർമ്മപ്പെടുത്താൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
അറുപതു ചെറുകവിതകളുടെ ഈ സമാഹാരത്തിൽ പകുതിയിലേറെയും നിലവാരമുള്ളവയാണ്‌. നാളത്തെ കവിതയുടെ വഴികളിൽ പുതുശബ്ദങ്ങളുമായി ഈ യുവകവിയും മലയാളിക്കു കൂട്ടുവരട്ടെ എന്നാശംസിച്ചുകൊണ്ടു വിരമിക്കുന്നു.
