കിടങ്ങന്നൂർ പ്രസാദ്‌
നമ്മുടെ ഫ്ലാറ്റുകൾക്കിടയിൽ
കറുത്ത മൗനം
കട്ടപിടിച്ചു കിടന്നു
മണ്ണും മണ്ണിരയും
മരിച്ചു മണ്ണടിഞ്ഞ
ടെയിൽസ്പറമ്പുകളിൽ
പ്ലാസ്റ്റിക്‌ പൂക്കൾ
സെമിത്തേരിയിലെന്നപോലെ
കോമ്പല്ലുകൾ കാട്ടി ചിരിച്ചു
കൊറ്റികൾദിശമാറി പറന്നു
എക്സിക്യൂട്ടീവ്‌ മുദ്രകളുടെ
കോൺക്രീറ്റ്‌ കടൽ
മനുഷ്യമണം പുറത്തുവരാത്ത
എയർലോക്കർ മുറികൾ
നിന്റെ ചിരിയും
കണ്ണീരും പ്രണയവും
മുറിഞ്ഞുപോവുന്ന
വ്യേമഗർഭങ്ങളിലേക്ക്‌
നമ്മൾ ആഴ്‌ന്നുപോവുകയാണോ.
