മഹർഷി
സമാധാനത്തിന്‌
ശ്വാസംമുട്ടുന്നു
സ്വാന്തനങ്ങൾ
വചനങ്ങളിൽ
മരച്ചുകിടക്കുന്നു
മരണമുഖത്ത്‌
മാടിയൊതുക്കുന്നു
ചീഞ്ഞളിഞ്ഞവ
ബാക്കിപത്രങ്ങൾ
നിഴലുകളില്ലാതെ
ഗ്രാമാന്തരങ്ങളുടെ
ശൂന്യകാശങ്ങളിൽ
മൗനത്തിന്ററൗദ്രം
അതിർത്തിയിൽ
അതിദാഹത്തിന്‌
ആയിരംരക്ഷസ്സുകൾ
നാവുനീട്ടുന്നു
മാനവീയതയുടെ
മൗനാക്ഷരങ്ങൾ
മാറത്തലച്ച്‌
ബധിരമാകുന്നു
കാർന്നുതിന്നുന്ന
ജലസാമ്രാജ്യം
അശോകരാജിന്‌
അടിവരയല്ല
മരിച്ചസംസ്കൃതി
തിരിച്ചറിവല്ല
ഉരഞ്ഞകരകൾ
തലയറ്റുകിടക്കുന്നു.
